«Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική, το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου. Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου…» γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης στο Άξιον Εστίν.

Ελληνική γλώσσα περιλάλητη ανά τους αιώνες, η γλώσσα του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Αισχύλου, των μεγάλων λυρικών ποιητών, του Αρχίλοχου, της Σαπφώς, του Ερωτόκριτου, του Ρήγα, του Κοραή, των Ευαγγελίων κ.α. αποτυπώνει το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής, τους πόθους, τις αγωνίες και τα υπαρξιακά ερωτήματα όσο καμιά άλλη, αδιάλειπτα ανά τους αιώνες…

Και έρχεται μια μέρα, όπως η σημερινή, η 9η Φεβρουαρίου να μας την υπενθυμίσει έντονα ως Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας αλλά κι ως ημέρα μνήμης του Εθνικού μας Ποιητή Διονύσιου Σολωμού.

Δεν υπάρχουν λόγια να αποτυπώσουν το μεγαλείο, τον πλούτο και την παντοδυναμία της. Θα κρατήσω ως φυλακτό τα λόγια του Οδυσσέα Ελύτη από τον «Μικρό Ναυτίλο», μυρίσαι το άριστον: «Μια γλώσσα όπως η ελληνική όπου άλλο πράγμα είναι η αγάπη και άλλο πράγμα ο έρωτας. Άλλο η επιθυμία και άλλο η λαχτάρα. Άλλο η πίκρα και άλλο το μαράζι. Άλλο τα σπλάχνα κι άλλο τα σωθικά…»

Αγία Ελληνική λαλιά που φώτισες όσο καμία την ανθρώπινη σκέψη κι ιστορία σε ατενίζουμε ευλαβικά… «κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική».

Ιφιγένεια Χατζηγεωργίου